Ben bile bu sayfanın başlığında kendimi emlakçı cemiyetinden uzak tutacak bir tanım yapmışım ama emlakçılar da insan ve onların da alıcı ve satıcılardan şikayetleri var.
İşim dolayısıyla haftanın en az 3-4 gününü tanıdığım veya tanımadığım emlakçılar ile geçiriyorum. Çoğu yapabilecekleri başka iş olmadığı için bu mesleği seçmiş kişiler. Hiçbiri piyasadan ve kendilerine yakıştırılan imajdan memnun değil ama düzeltmek için çalışanı çok az. Acımasız bir meslek. Hiçbirinin de kimseyi özendirecek kadar çok bir geliri yok, hatta çoğunun durumu kötü.
Avukatlar ve araba satıcıları kadar az sevilen bu topluluğun da şikayetleri var. Bir emlakçının ağzından işte bazıları;
– Mal Sahipleri Açısından;
– Gerçek olabilecek bir alıcı gördüklerinde rakam yükselir yada pazarlıklı rakamlarından “beş kuruş altına” düşmezler.
– Aylarca satamadıkları gayrimenkullerinin, ki bunlar mutlaka raiç bedelin üzerindedir, değerini belli dönemlerde yükseltirler ve bu da nedense bir önceki rakama doğru alıcılar gelmeye başladığında olur.
– Mal sahiplerinin hepsi birer emlak danışmanıdır 😉 Onlar rakamı çoğu zaman kendileri belirler ve bunuda maalesef en yakınlarındaki afişe göre yada kulaktan kulağa değişen satış rakamlarına göre yaparlar. Gerçek olanı anlatabilmek genellikle zaman alır. Yaşayarak öğrenirler.
– “Komisyon vermem elime şu kadar geçsin” mantığını yemin etmişçesine takip ederler.
– Her satışta tarafların kendi masraflarını karşılamaları yerine, alıcıya komisyon-tapu masrafını yüklemek satış sürecini uzatıyor yada emlakçıları yalan söylemeye mecbur bırakıyor.
– Mal sahiplerine afiş ve ilanlarından ulaşanlar emlakçılardan duydukları rakamdan farklı bir rakam duyuyorlar ve bu da hoş olmuyor tabi.
– En kötüsü ise alıcı ile ve kendileriyle sözlü anlaşmaya varıldığından sadece birkeç saat sonra “satmaktan vazgeçmeleri” oluyor…– Alıcılar Açısından;
– Alsancağın merkezinde 200.000.- YTLye büyük daire ararlar, yada 300.000.-YTL ye yüksek kira getirili dükkan ararlar. Bu kira rakamı ise 2.000.-YTL olmalıdır! Bu alıcıları farklı bölgelere yönlendirmeye çalışıyoruz.
– Bizden görüp beğendikleri ve ikna oldukları gayrimenkullerin mal sahiplerine ulaşıp bizi aradan çıkarmalarından bilmem bahsetmeme gerek varmı? Alsancak Dönerciler sokağındaki bir daireyi almak isteyen genç doktor karı koca çift böyle bir karar vermişler ve mal sahibi ile anlaşmışlar. Mal sahibinden dairesiyle ilgilenirken söz almıştık ama demek ki unutulmuş. Yer gösterme formuna imza almıştım da belki o şekilde paramızı alırız.Sonuç olarak, emlak danışmanlığı meslek olarak kabul ediliyorsa, standartların ciddi şekilde uygulanması gerekiyor ve bence bazı yaptırımların getirilmesi gerekiyor. Herkez evini sigortalatırken nasıl bir sigorta acentasına gitmek zorunda ise gayrimenkul alım satım ve kiralanmasında da bir gayrimenkul danışmanlık firmasına gitmesi gerekir. Bu firmaların denetlenen, çalışanlarının da kalifiye olması gerekir. İyiye doğru gidiyor aslında, firmalar düzeliyor ve kurumsallaşıyor. Belki tam olarak düzene girmesi zaman alacak ama başlangıç için hızlı hareket ediyorlar sanki!
Esas sorun güven duygusunun olmaması. Emlakçı kimin için çalışıyor?? Bir kerelik bir alışverişte emlakçı kimin tarafında olur?? Her emekli veya canı sıkılan emlakçı olmaya devam ederse, aynı şikayetler daha çok devam eder. Remax gibi kurumsal çalışan emlak şirketleri her ne kadar prensipli olarak çalışmaya çalışsalar da, onlar da ancak alıcı ve satıcılar kadar prensipli olabiliyorlar.
Son bir not, en büyük emlakçılar genelde kapılarında Avukat yazanlar oluyor.
Sevgili Aylin’e katkıları için çok teşekkürler. Aylincim Alsancaktaki 200,000 YTL lik daireden ben de istiyorum bir tane.